اثر پیش تیمار دانه ها با سالیسیلیک اسید روی سمّیت منگنز در گیاه شاهی (lepidium sativum l.)

شاهی (lepidium sativum l.) گیاهی دارویی است. این گیاه برای درمان تومور و سرطان سینه به دلیل ویژگی آنتی اکسیدانی قابل توجه است. دسترسی منگنز در گیاهان به وسیله فرایندهای ردوکس که به ph خاک و دسترسی الکترون بستگی دارد، کنترل می شود. منگنز اضافی متابولیسم گیاه را آشفته و رشد گیاه را مهار می کند، همچنین تنش اکسیداتیو القاء می کند که منجر به تشکیل گونه های فعال اکسیژن شامل رادیکال های سوپراکسید، هیدروکسیل و پراکسیدهیدروژن می شود که می تواند به سلول گیاه آسیب برساند. سالیسیلیک اسید، سیگنال طبیعی است که نقش مهمی در تنظیم تعدادی از فرایندهای فیزیولوژیکی و مقاومت گیاه به تنش های زیستی و غیرزیستی دارد. وظیفه حمایتی سالیسیلیک اسید شامل تنظیم رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها، القاء بیان ژن و جذب و پخش عناصر است. در این مطالعه اثر سطح های مختلف 0، 01/0، 05/0 و 1/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید روی سطوح مختلف 0، 250، 500 و 800 میکرومولار منگنز در گیاه شاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن سالیسیلیک اسید (01/0، 05/0 و 1/0) مهار جذب کلسیم و منیزیم القاء شده توسط منگنز اضافی را بهبود می بخشد. محتوای آسکوربیک اسید در برگ به وسیله سالیسیلیک اسید (01/0، 05/0 و 1/0) افزایش و این محتوا در غلظت های 500 و 800 منگنز کاهش یافت. محتوای پرولین به طور معنی داری در تیمار منگنز و سالیسیلیک اسید افزایش یافت. در غلظت های 500 و 800 میکرومولار منگنز محتوای پروتئین کاهش یافت، اما تیمار سالیسیلیک اسید (01/0، 05/0 و 1/0) محتوای پروتئین را در شرایط سمّیت منگنز افزایش داد.